Në fillim, pushtimi i Ukrainës nga presidenti rus Vladimir Putin u duk se ishte një arsyetim ideal për fushatën globale të demokracisë së presidentit amerikan Joe Biden. Çfarë miratimi më të mirë mund të ketë se sa spektakli i një demokracie të guximshme që lufton kundër një autokrati brutal?

Siç e tha Biden në një fjalim të madh në Poloni në mars, Ukraina ishte tani “në vijën e parë” në “luftën e përhershme për demokraci dhe liri”. Por pavarësisht suksesit të Ukrainës në terren kundër ushtrisë së Putinit, përpjekjet e Shtëpisë së Bardhë në muajt që pasuan për ta cilësuar konfliktin si një betejë titanike mbarëbotërore mes demokracisë dhe autokracisë nuk duket se po funksionojnë shumë mirë. Jashtë aleatëve të Europës Perëndimore dhe partnerëve të vjetër të SHBA si Japonia, pjesa tjetër e botës thjesht nuk po nënshkruan. Problemi i parë: Shumica e këtyre vendeve ose nuk janë demokraci ose kanë aq të meta sa demokraci, saqë janë më pak se të frymëzuara nga retorika. Problemi i dytë: Në sytë e pjesës më të madhe të botës, vendi që po predikon—Shtetet e Bashkuara—është një demokraci e thyer keq, e cila duhet të shërohet së pari.

Këto probleme ishin evidente në Shtëpinë e Bardhë këtë javë, kur Biden mirëpriti liderët nga Shoqata e Kombeve të Azisë Juglindore (ASEAN), shumica e të cilëve janë autokratë ose përfaqësojnë shtete njëpartiake që nuk tregojnë shenja për t’u bërë demokratike. Midis tyre: i forti shumëvjeçar i Kamboxhias, Hun Sen; Kryeministri i Tajlandës Pravuth Chan-ocha, një ish gjeneral që mori pushtetin në një grusht shteti të vitit 2014; dhe udhëheqësit autoritarë të Vietnamit, Laosit dhe Bruneit. Për lehtësimin e Bidenit, kreu i juntës së Mianmarit, Min Aung Hlaing, një tjetër anëtar i ASEAN-it, nuk ishte mes tyre.

Kurt Campbell, këshilltari kryesor i Bidenit në Shtëpinë e Bardhë për Azinë Lindore, pranoi se bisedimet do të ishin “ndoshta paksa të pakëndshme ndonjëherë”, por nuk trajtuan drejtpërdrejt çështjen e flamurit të demokracisë në rajon. “Unë mendoj se do të kemi një shkëmbim të plotë dhe ne e pranojmë se ka dallime pikëpamjesh,” tha ai në një forum në Institutin e Paqes të Shteteve të Bashkuara.

Shumica e këtyre vendeve kanë treguar se janë të paangazhuar në luftën midis Rusisë dhe Perëndimit; Indonezia, një tjetër anëtar kryesor i ASEAN-it dhe një vend demokratik, madje e ka ftuar Putinin në samitin e G-20 që po pret në nëntor. Vendeve të ASEAN-it i bashkohen kombe në të gjithë Lindjen e Mesme, Azinë Jugore, Amerikën Latine dhe Afrikë – vende që përfshijnë një sërë demokracish, por edhe një galeri thuajse mashtruese autokratësh dhe demokratësh të dyshimtë që përfaqësojnë shumicën e popullsisë së botës. Dhe ata nuk janë të bindur se Rusia, një burim kryesor i furnizimeve me naftë dhe gaz, duhet të shkëputet nga sistemi global.

“Qëndrimi i tyre është: “Kush jeni ju që na tregoni se çfarë të bëjmë apo na tregoni se cilat janë të drejtat tona? Njerëzit në vendin tuaj që fitojnë votën popullore nuk zgjidhen as president. Pra, mos na predikoni!’” tha Michael Coppge, një ekspert i demokratizimit në Universitetin e Notre Dame, i cili është një nga menaxherët e një studimi ndërkombëtar shterues nga Instituti Varieties of Democracy (V-Dem), i publikuar muajin e kaluar. .

Sipas një raporti të Freedom House, “Përmbysja e rënies së demokracisë në Shtetet e Bashkuara”, “[Një] në mes të një rënieje 16-vjeçare të lirisë globale, demokracia në Shtetet e Bashkuara ka pësuar një erozion serioz”. Raporti zbuloi se Shtetet e Bashkuara kishin rënë në nivelin e demokracive me të meta si Panamaja, Rumania dhe Koreja e Jugut dhe konkludoi: “Dobësimi i demokracisë amerikane nuk filloi me presionin e drejtpërdrejtë të presidentit Trump mbi institucionet demokratike dhe të drejtat dhe largimi i tij nga Shtëpia e Bardhë nuk i ka dhënë fund krizës”.

Kritikët thonë se ndërkohë që kuadri i konfliktit nga administrata Biden po funksionon mirë brenda NATO-s dhe Perëndimit – të bashkuar nga aleatë të fortë të SHBA si Japonia dhe Koreja e Jugut – presidenti i SHBA duhet të rimendojë qasjen e tij nëse dëshiron të mbledhë më shumë aleatë në përpjekjet e tij për të izoluar dhe dobësuar Rusinë. Çështja e vërtetë që po testohet, thonë ata, nuk është demokracia në vetvete, por një çështje me të cilën shumica e vendeve mund të identifikohen më lehtë: shenjtëria e kufijve të tyre sipas normave të pas Luftës së Dytë Botërore të mbështetura nga ligji ndërkombëtar i sanksionuar nga Kombet e Bashkuara.